Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το
αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά
του βάλτου


Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Σκέψεις πάνω στο "Γύρω στη φεγγαροντυμένη του Κρητικού" (βλ. προηγούμενη ανάρτηση)

Η μάστιγα των προθέσεων του συγγραφέα. Όταν μεθοδολογικά ακολουθείται η κατά στίχο ερμηνεία, που σε κάθε της φάση ο μαθητής καλείται μηχανιστικά να δέχεται και να αναπαράγει ανά πάσα στιγμή, πόσο πιθανό είναι να μπορέσει να σπάσει τούτη την κεκτημένη διαδικασία μάθησης και να μεταπηδήσει από το εμπειρικό και μηχανιστικό στο μυστήριο και τη γοητεία της φαντασίας; Πόσο ελεύθερο είναι ένα παιδί να αφεθεί δημιουργικά στην ικανότητά του να ψαύει τα συναισθήματα και την ανθίζουσα σκέψη του, που ο ίδιος ο συγγραφέας ήθελε να δημιουργήσει -με την υποστηρικτική στάση του διδασκάλου- με σεβασμό στην πραγματική πρόθεση του ποιητή που εμπνευσμένα και πρωτοποριακά αγγίζει τη δυνητική απειροσύνη των συμβόλων και επανατοποθετεί διαρκώς τον αναγνώστη έναντι σε κάθε διαφορετική ανάγνωση του ίδιου έργου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: